INLOGGEN
«»

Het steels bewegen

 zie wat vage vormen
 bouwsels zonder naam
 een hand wenkt me te komen
 wijst me waar te gaan

 loop de jaren terug
 de stenen zijn versleten
 het pad ben ik vergeten
 voel ogen in mijn rug

 muren zijn gebroken
 kleuren zijn verfletst
 zacht fluisteren de spoken
 die mijn jeugd hebben verpest

 slinkse blikken het steels
 bewegen om me heen
 ze dringen op laten me schrikken
 de kring gesloten ik alleen

 ze dreigden alle dagen
 ik sloeg met vuisten toe
 tot ik ze kon verdragen
 en zij het treiteren moe

 ik nam de hand die me
 kon wijzen keek de spoken aan
 hoofden werden toen gebogen
 zo is mijn jeugd ook weggegaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

06/01/2011 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het steels bewegen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.