Het rood fluweel

wil melker

 geroezemoes, een flard muziek
 ontspannen zucht nog het publiek
 de handen klap graag in verwachten

 het rood fluweel beweegt
 en vangt de aandacht van de zaal
 een witte hand geeft eindelijk signaal

 dan valt het doek
 en is de andere wereld open
 ze zien de ster waarop ze hopen

 een kleine vrouw met ogen
 vol geheimen die met haar mystiek
 de werkelijkheid voor even doet verdwijnen

 ze neemt de mensen mee
 en tree voor tree verlaten ze de tijd
 genieten samen ziel en zaligheid

 er is geen afstand meer
 de lucht hangt vol met klanken tot aan
 het laatste lied dat mensen gaat bedanken

 ze laat de tonen tot haar komen
 verzacht geluid en vraagt publiek om
 als zij weg is over liefde te gaan te dromen