Een vale kleur

wil melker

 hij kon het fluisteren
 van stenen niet verstaan
 de echo’s van muren
 liet hij langs zich gaan

 kende niet
 de knusheid van de trap
 die bij elke stap zijn
 meebeleven krakend gaf

 voor hem was het behang
 geen dagboek vol herinnering
 een vale kleur die
 kamers scheidde van de gang

 hij leefde hier
 zonder te wonen
 kende slechts het huis
 maar was er nooit in thuis