Door vergoten rood

wil melker

 er zijn gedachten
 die ik stoppen moet
 zij graveren dood in mooi kristal

 uit barst en scherf
 zal niets herrijzen
 door vergoten rood

 die draad houdt mij
 op aarde als ik
 los kom uit mijn lijf

 in verkennen van
 de grenzen schreeuwt
 de lokroep mij naar grijs

 maar geleid door
 de kristallen klank
 volg ik mijn rode lijn

 keer terug uit het
 angstwekkend doolhof
 van het buitenaardse zijn