De brakheid van bestaan
ze brengen mij
een handvol water
uit de zee om me heen
ik die kwistig strooi
met gebeden uit het
flakkeren van een kerkkaars
als vloeibaar goud
voor hen die dorsten
met het water aan de lippen
maar in de brakheid
van bestaan moeten wij
voor zuiver gaan
de lijnen naar het
paradijslijk groen mogen
geen afvaluitstoot hebben
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De brakheid van bestaan’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.