Bezielde eeuwenoude graven

wil melker

 jouw geest is altijd vrij geweest
 tijdloos in het schouwen
 het lijf is meer verblijf om tijdelijk
 van de eeuwigheid te houden

 je vloog ontsnapte aan verplichting
 landde in een andere belichting
 bezielde eeuwenoude graven
 raakte aan wat koningen ooit zagen

 jij zag het roerloos meer van
 glas dat plotseling verscherfde
 als de wind heel even sprak
 en het kind in je de golven erfde
 in de deining die op rotsen brak

 je lichaam streelde zon
 prikkelde subtropisch zinnen
 mannen maakten je tot vrouw
 om zacht en teder te beminnen

 jij bent weer terug
 je geest is vrij gebleven
 het lijf voert nu haar eigen strijd
 in het voortdurend dubbel leven