Beschavingsvernis

wil melker

 zij spelen geen toneel
 de handen vol hebzucht
 wit aangelicht op het zwarte doek

 langzaam krijgen zij gezicht
 in egoïstisch bewegen
 alsof het in hun genen zit

 het nette pak
 de dassen onberispelijk gestrikt
 met het laatste restje beschavingsvernis

 zij lachen minzaam
 als anderen van ellende stikken
 door het geld dat zij in woeker pikken

 hun schaapjes op het droge
 zij verdelen nog legaal de buit en gaan
 met opgeheven hoofd de voordeur uit