Als de wind me verwaait
ik vervlak op de rand
tussen water en hemel
speel met de golven
voel me bedolven
als de wind me verwaait
zo plat zijn mijn kleuren
dat kleren gaan scheuren
bloot voor bodem en lucht
ben ik het die krijst niet meer
verrijst op het scheiden van leven
breek door het zwart
maak handen nat
om jou de diepte te geven
adem water om alles te weten
drink een doodstil vergeten
pers me door pijn
om mijn lichaam te vangen
eerst moet ik hangen
vlak op het water vlakbij
geen horizon meer voor mij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Als de wind me verwaait’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.