Ik rond je hart in steen

wil melker

 heb je alles gezien
 mijn blik gebroken
 gekeken met mijn ogen

 jouw prille groen
 de hellingen met puin
 mijn bloemen gaan verdrogen

 ik hak je trekken
 uit basalt en
 rond je hart in steen

 ik snoei je wortels en
 je aast het polderland
 waar jeugd verloederde

 in pesterij en jij
 de klappen kreeg
 niemand je bemoederde

 je eigen weg ben je gegaan
 een ambulant bestaan
 als huurder en passant

 waar vastigheid verkommerde
 dagen grijs versomberden
 in uitzichtloos vergaan

 nu ben je vrij mijn kleuren
 warrelen om je heen
 de felste zijn verdwenen in de hel