Het tegenlicht van zon

wil melker

 ben de berg opgelopen
 in het tegenlicht van zon
 de helling heeft voor mij
 veel paden afgesloten
 zonder dat ik weet waarom

 door links en rechts te kijken
 verloor ik nooit het zicht
 het gras leek groener waar
 de wegen zijn verdwenen
 omhoog gaan was verplicht

 ik ben veel uitgegleden
 verloor een tijdje mijn houvast
 duikelde toen naar beneden
 ik moest en zou weer klimmen
 soms kruipend op de tast

 het pad is glibberig en nat
 lijkt uitgehakt om vaak te vallen
 de rotswand is vol scherpe steen
 ik sjouw nog steeds naar boven
 maar de mist is dikker dan voorheen