Zijn miskend verdriet

wil melker

 er is een boom geveld
 die woudreus wilde worden
 door zijn overvolle bladerkroon
 waaide waardering en vaak hoon
 de schaarse vogels piepten lief

 vergat de stam te dichten
 tegen iedere storm bestand
 ving wind uit hoge bomen
 had de kracht niet in de hand en
 smakte met een klap tegen het land

 dacht zich Jezus van
 professie claimde dichtkunst
 in progressie schuwde geen
 experiment kwam in commentaren
 en recensies aan een gewelddadig end

 dat zijn wortels mogen groeien
 in een vruchtbaarder gebied
 hij wil zijn bloem met u gaan bloeien
 hoor de zanger zing zijn lied voel
 in ondertonen zijn miskend verdriet