Vrijt haar kale strijd

wil melker

 ik heb je adem
 weer gevoeld
 je handen lieten me
 het uitzicht zien

 verdwaalde rotsen
 en een schrale boom
 zijn takken door
 de wind verwezen

 helling is
 de tegentijd
 regen loogt
 tot soberheid

 verrondt de rots
 in windgetij
 dwingt de berg
 zich te kleinen

 leven jaagt
 in ijle lucht vrijt
 haar kale strijd
 onder de blote hemel

 sterren zien
 de vorst regeren
 onder een ijzig
 zwaar regime

 alleen de zon kan
 fel het leven keren
 op het noorden
 groeit de hel