Tunnel zonder eind

wil melker

 het leek geen beest
 een hapering in mijn gedachte
 ik lachte om de onbenulligheid

 maar steeds was ik
 het draadje kwijt ik kon
 niet goed meer formuleren

 halverwege bleef ik steken
 door mijn twijfel moest ik het
 steeds weer opnieuw proberen

 ik was bezig zonder eten
 uitvinden hoe de dingen zijn
 niets kwam uit mijn handen

 gleed naar chaos af
 zocht ongebruikte tijd in nachten
 zonder dagen alsmaar vragen

 ijlde door de tunnel zonder eind
 met het beest al groter dan ik was
 zodat ze ongezien de leiding had

 ze at het vlees al van mijn botten
 tot ik zei dat ze op kon rotten
 rook de dood van heel dichtbij

 alleen jouw handen maakten
 dat ik terug op aarde werd gezet
 jouw lippen baden mijn gebed