Tunnel zonder eind
het leek geen beest
een hapering in mijn gedachte
ik lachte om de onbenulligheid
maar steeds was ik
het draadje kwijt ik kon
niet goed meer formuleren
halverwege bleef ik steken
door mijn twijfel moest ik het
steeds weer opnieuw proberen
ik was bezig zonder eten
uitvinden hoe de dingen zijn
niets kwam uit mijn handen
gleed naar chaos af
zocht ongebruikte tijd in nachten
zonder dagen alsmaar vragen
ijlde door de tunnel zonder eind
met het beest al groter dan ik was
zodat ze ongezien de leiding had
ze at het vlees al van mijn botten
tot ik zei dat ze op kon rotten
rook de dood van heel dichtbij
alleen jouw handen maakten
dat ik terug op aarde werd gezet
jouw lippen baden mijn gebed
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
28/03/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tunnel zonder eind’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.