In stille overpeinzing

wil melker

 je staarde naar het glas
 in stille overpeinzing
 op zoek naar wie je was

 met een lach
 dacht je de drank
 die de bodem bedekte

 het twinkelend licht
 een warm vuur
 het late uur

 daarna het grote gat
 waaraan jij
 geen herinneringen had

 je hebt jezelf hervonden
 bent uit het dal geklommen
 waarin jij gevangen zat

 de dag is nieuw
 in wennen aan
 nooit zal het meer zo gaan