In groeven van je huid
ik orakel labyrinten
spoorloos zonder hinten
spreek alleen met zon
en wolken om me heen
de hemel is gesloten
de ruimte is te groot
maar ik ben vastbesloten
een weg te vinden uit de dood
handen reikten
trokken terug omdat de hitte
te intens was om te leven
ze keerden mij de rug
nog zie ik je lach
ogend naar de horizon
herinner ik me hoe het was
en in genieten niet meer kon
ik ben verdwaald
in groeven van je huid
je geweten is nu schoon mijn
liefde streelt niemand er meer uit
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In groeven van je huid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.