INLOGGEN
«»

Gezichten die niet leven

 ik heb een etalage
 met gezichten die niet leven
 ogen staren en hun monden
 doen niet van zich spreken

 ken ze uit hun
 woorden op papier
 tranen en verdriet
 zie je in hun trekken niet

 als ik ze lees
 beginnen ze te leven
 ze weven dan herinnering
 in het antwoord dat ze geven

 wil ze handen schenken
 een lijf dat kan omarmen
 verbazing kweken in hun blikken
 ze met gevoel verwarmen

 ik ga de winkel sluiten
 mijn etalage zet ik buiten
 ga ze allemaal ontmoeten
 ze moeten lopen op hun eigen voeten

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gezichten die niet leven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.