Een schitterend pallet

wil melker

 schubben gebroken
 vleugels gezet
 je kleuren zijn in
 mijn handen ontloken
 tot een schitterend palet

 je keek in mijn ogen
 ontspiegelde pijn
 had nooit kunnen dromen
 dat jij ooit zo volledig
 jezelf weer zou zijn

 vloog op uit mijn
 koesterende handen
 die vrijheid kon je niet aan
 thuis moest je landen om daar
 als rechtschapen weer door te gaan

 je vlucht was tekort
 het gevoel is verdord
 de bloemen waren eenjarig
 het grauw en de pijn zijn weer
 terug in de sleur van echtparig