Dat het lente was

wil melker

 in je gebaar
 ervaarde ik je lach
 een zon die scheen in golven

 je was het hete zand
 de branding die in wittend
 schuim ons bijna heeft bedolven

 we zagen schepen zeilen
 op een horizon en gokten
 waar water en de lucht begon

 je huid voelde mijn
 handen en weersprak de tijd
 ze brak met vroeger alle banden

 ze ademde de vrijheid die
 jij genomen had beantwoordde
 wat haar in al die tijd ontnomen was

 we kusten zilt het water van
 de zee ik nam je mee ver van die plas
 en in je ogen zag ik dat het lente was