Stilte is je metgezel

wil melker

 ik zie je in een vergezicht
 waarin emoties laaien
 de klokken sneller draaien
 tot de wereld openbarst

 jij hield van morgen
 want vandaag was je teveel
 je brak geen uren open
 liet de tijd maar liever heel

 je kijkt vooruit om niet
 te voelen waar je staat
 je zweeft gezichtsloos door
 de dagen stil en zonder vragen

 je hebt de strijd verloren
 in het weten wie je was
 je draagt alleen de kleding
 die een ander niet meer past

 de jaren gaan te snel voor jou
 je ziet alleen contouren
 haast je niet er is geen gauw
 vandaag kan je niet meer beroeren

 stilte is je metgezel
 je ogen dromen vager
 uren slaan voor jou nog wel
 maar het leven is heel mager