Als je solo speelt
zijn jas trekt regen aan
je ziet hem nooit op straat
hij heeft geen oog voor
waar hij gaat hij kent
zijn doel en neuriet meters
maar in de zaal
gaan lichten feller branden
gordijnen vallen met fluweel
het applaus blijft langer hangen
als hij zijn solo speelt
je wordt zijn ogen en
de lippen kussen jou
zijn handen raken wat nooit
is gebroken de warmte
in de zaal is plotseling kou
de bloemen laat hij liggen
kijkt het publiek verlegen aan
zijn stem is licht bewogen
de schouders wat gebogen
als hij dankt en eindelijk mag gaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Als je solo speelt’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.