Ontsnapt uit stenen klauwen
ze staan in groepen bij elkaar
hun kleuren steen te bloeien
vlakte geeft mijn vrijheid aan
hemel is de ruimte om te groeien
ik dwaal soms naar de rand
de ruines van mijn muren
mijn leven is daar vaak gestrand
in pijn van waardeloze uren
ik bouwde met teleurstelling
bescherming tegen leven
ik dacht me veilig als ik aan
een mens niets meer kon geven
maar ik ging dood
had zelf niets in de gaten
ik twijfelde aan mijn bestaan
zat tegen eenzaamheid te praten
de muren zijn geslecht
ben ontsnapt uit stenen klauwen
ik heb gekozen om weer
van een ander te gaan houden
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ontsnapt uit stenen klauwen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.