Het huis gaf niemand thuis
van god en alleman verlaten
stond het huis
weer in zichzelf te praten
zij was vroegtijdig oud
verzakt en buitenissig
de tuin verwilderd grauw
naast de schuur
een rariteitenkabinet
van wat bij afval was gezet
een vage schim
achter een vuil gordijn
kon wel een bewoner zijn
het janken van de hond
dat bij schemering luguber klonk
weerhield het jeugdige bezoek
veel later heb ik aangeklopt
de tuin betreden en doorzocht
het huis gaf echter niemand thuis
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
29/08/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het huis gaf niemand thuis’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.