Zielen in ontheiliging

wil melker

 ze kijken
 nonchalant
 afkeurend
 jagend op hun
 scooterschroot
 haren kortend
 tanden bloot
 om bochten
 scheurend
 ogen zoekend
 restanten
 aandacht in de
 sloten pleurend
 grijnzend
 confronteren
 om de angst
 die blijft

 hollend vlucht je
 hijgend krijst
 je adem
 bekkenvol met
 schuttingtaal
 verbaal een
 repeteergeweer
 maaiend schiet je
 wezenlozen neer

 ze zitten op
 je huid
 willen met
 hun poten
 naar je graaien
 afzichtelijk
 niets ziende
 maskers drank
 en drugs hun
 botte koppen
 voeten schoppen

 zielen in
 ontheiliging
 vervloeken
 tierend liefde
 slopen veste
 van geloof
 de laatste brug
 naar eeuwig hopen
 wordt door hen gesloten