In het stof van je gezicht

wil melker

 een horizon
 verstopt met strand
 waar is de zee met
 woorden van jouw hand

 je ogen zoeken ruimte
 veroveren de lucht
 je schreeuwt geluiden
 maar er komt geen zucht

 je klopt aan deuren
 die niet open geven
 angst waakt nachten om
 je dag te overleven

 regen valt voor jou alleen
 ze ruist als een gedicht
 haar woorden tekenen betekenis
 in het stof van je gezicht

 je komt thuis met
 strofen warmte in je hand
 je zoekt papier en pen
 maar je gedicht is opgebrand