We dichtten waarheid

wil melker

 je woorden zijn geboren
 de liefde prenataal
 ik mocht bij je ontsluiten
 je was niet meer te stuiten
 opende verbaal

 je lach wiegde mijn zinnen
 voeden kwam van binnen
 lente dartelde terwijl
 de strofen in het frisgroen
 buitelden en tegenspartelden

 we groeiden zomer
 in een warm samenzijn
 je nam de zon en zee
 we dichtten waarheid in
 de branding voor ons twee

 de oogst was kleurrijk
 maar in het volle fruit
 begon toch ongemerkt
 de rot en ons gevoel voor
 teksten ging al snel kapot

 we winteren en in
 een handvol sneeuw
 kneed ik weer je gedachten
 maar alles smelt meteen
 hoe lang moet ik nog wachten