Water spiegelt zwart
ik fluisterde omdat
je ogen niet begrepen
wat ik je al die tijd
al had verweten
je stem ontluisterde
wat ik aan normen had
vergruisde wat ik nog
als eigenwaarde zag
je maakte me zo klein
dat ik alles vergat
de wereld haatte
en jou heb verlaten
water spiegelt zwart
in nachtelijke stilte
het draait en golft
verlokkend zacht
deinend wil ik in
zijn troost verdwijnen
als ik de moed maar had
het leven even overtrad
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Water spiegelt zwart’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.