Proefde je in dorst

wil melker

 ik zag je staan een
 sprankelend verschijnen
 je brak het licht en
 filterde in kristallijne
 kleur het zonneschijnen

 ik proefde je in dorst
 die niet te lessen was
 mijn lippen vochtig
 omdat ik jou niets
 meer te zeggen had

 je gleed naar binnen
 in een passen dat
 de maat gemeten had
 je smaak was zo apart
 dat ik je nooit vergat

 we paarden in een dans
 die in jouw ritme zwom
 je bewoog in mij
 omdat ik zonder jou
 gewoon niet verder kon

 jij nam glashard de
 overhand telde mij toen uit
 nog voor je laatst verschijnen
 moest ik in dronkenschap
 uit het café verdwijnen