Op de stilte van wind

wil melker

 jij kleine
 kristallijne zonnestaal
 dwaal door de ruimte
 ploeg een voor in de tijd
 van de schaduw daarachter
 door snelheid bevrijd

 in jou
 dansen stofjes
 op de stilte van wind
 in de rust van het denken
 die zijn kleur
 in herinnering vindt

 jij brengt
 het licht en de
 warmte vandaag
 je schijnsel is vaag
 maar weerkaatst
 in het raken

 je laat
 zien hoe
 de tijd is te kraken
 geeft leven de kans
 om even de
 hemel te smaken