Nog voor de laatste snik
we zagen water
van de rotsen druipen
in ondergrondse meren
door de regen buiten
het monotoon getik
zwol aan tot een geruis
de vlakke spiegels rimpelden
een schuimend witte kuif
de lampen doofden
ons geschreeuw
door het flauwe schijnen
werd de ruimte alsmaar kleiner
pas in totale duisternis
hoorden we na uren
weer het monotoon getik
gered nog voor de laatste snik
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
06/01/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nog voor de laatste snik’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.