INLOGGEN
«»

Nog voor de laatste snik

 we zagen water
 van de rotsen druipen
 in ondergrondse meren
 door de regen buiten

 het monotoon getik
 zwol aan tot een geruis
 de vlakke spiegels rimpelden
 een schuimend witte kuif

 de lampen doofden
 ons geschreeuw
 door het flauwe schijnen
 werd de ruimte alsmaar kleiner

 pas in totale duisternis
 hoorden we na uren
 weer het monotoon getik
 gered nog voor de laatste snik

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

06/01/2011 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nog voor de laatste snik’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.