Lijven koud en zonder hart
ik kruip soms weg
ver weg en wil niets
meer van mezelf weten
speel met poppen
waarvan ik de koppen
maar niet kan vergeten
grote neus was mij het liefst
scheve mond had altijd praatjes
donkere ogen voelden diep
de kleinsten waren steeds mijn maatjes
ik word gespeeld
gezichten ken ik niet
de koppen hebben iets aparts
de lijven koud en zonder hart
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
03/05/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lijven koud en zonder hart’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.