In schaduw zonder tijd
ik liet handen
groeien uit de muur
we werden vrienden
ik denk ze maar te huur
ze lichten wit uit beelden
en verleden wat gebeurt
ik proef het kale heden
verdwenen is de kleur
zwart beweegt de handen
in schaduw zonder tijd
streelt de diepe angsten
voor dood en eeuwigheid
bespeelt mijn ziel
ogen heb ik dicht gelaten
kijken hoe het mij beviel
ik had toch niets om af te maken
blikken kunnen zwarter kijken
in het licht van alledag
dingen zijn niet wat ze lijken
denk maar anders en wacht af
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In schaduw zonder tijd’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.