INLOGGEN
«»

Het zout van witte meren

 zand brandt geel
 op okermatte vlaktes
 de hitte loeit in
 as van vele dagen

 cicaden zingen hoog
 een droog geluid
 vibrerend in de stekels
 van verdorde distels

 de laatste tranen
 blinken in het zout van
 witte meren het verdriet
 is hier al eeuwen oud

 dit leven lijkt gedoemd
 te sterven maar het erven van
 de dood is weer herboren worden
 uit de schoot van de woestijn

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het zout van witte meren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.