«»
Het zout van witte meren
zand brandt geel
op okermatte vlaktes
de hitte loeit in
as van vele dagen
cicaden zingen hoog
een droog geluid
vibrerend in de stekels
van verdorde distels
de laatste tranen
blinken in het zout van
witte meren het verdriet
is hier al eeuwen oud
dit leven lijkt gedoemd
te sterven maar het erven van
de dood is weer herboren worden
uit de schoot van de woestijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het zout van witte meren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overige gedichten...
Nieuwste gedichten
- [ Hij is er ook weer ]
- [ Meisjes giechelen ]
- [ In de steek ]
- [ Gauw vergeten ]
- [ Aangifte hersenspoeling ]
- [ Moderne slavernij ]