Handen op de rotsen

wil melker

 de zon kaatst kermis
 in de hel ze is te fel
 regen komt in stromen
 druppels spatten hun vaarwel

 ik zie je staan
 handen op de rotsen
 voel je energieën gaan
 tot ze met het magma botsen

 de kern is het element
 waar omheen al je atomen dromen
 vervallend tot een volgend sediment
 waarin jouw straling vrij kan komen

 je deelt niet in het ongetemde
 golven van beweging maar
 leeft beweegt op eigen kracht in de
 voor jou bekende veilige omgeving

 maar eens zal splitsen
 onvermijdbaar zijn flitsen
 zullen het verleden breken
 toekomst wordt voor ons dan heden