Een vreemde

wil melker

 het was een vreemde
 die mij de hand reikte
 de ogen opende

 ik dwaalde
 op gebaande wegen
 in het doolhof van de keus

 kon de kudde
 niet meer volgen
 liep de herder straal voorbij

 hij was de rots
 waarop ik strandde
 toen ik niet verder kon

 liet mij naar
 de rust van binnen kijken
 voordat de stress begon

 heb zijn hand gevat
 wist me weer
 sinds tijden op het goede pad