Droom zwart het woederood

wil melker

 er is een korte lijn
 de warmte van de zon
 dat licht moet leven zijn

 het kijkt me aan door bloemen
 in het lachen van de mens
 de knipoog bij het zoenen

 maar als het licht gaat sterven
 en het donker wint terrein
 zal het duister de macht erven

 de posters krijsen hun venijn
 ze kiezen voor de mooie kleuren
 willen niet nog zwarter zijn

 de vloer kraakt pijn
 uit talloze gewrichten
 de muren vol enge gezichten

 ik droom zwart het woederood
 blauw en goud gaan mij beschermen
 de angst moet sneller dood