Ben de blauwe bloem
mijn vingers
zijn al afgebeten
stompjes schrijven poëzie
ze kauwen lang
op mijn geweten
slikken doen ze echter niet
mijn teksten blijken
geniaal te zijn alleen
hun geesten weer te klein
ik schrijf met bloed
in ieders hart dat voelt
vertrouwd en heel apart
ben de blauwe bloem
in het koren ze maaien maar
die kleur gaat niet verloren
zaai letters en
mijn zinnen groeien
uit tot magistrale strofen
de lezer oogst dan
een gedicht dat bloeit
tot poëzie naar zijn vermogen
stompjes op het toetsenbord
voordat het scherm donker wordt
heeft de criticus mij al vermoord
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ben de blauwe bloem’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.