Te laat

Fairouz

De wereld wilde hij
aan haar voeten leggen
maar
zij vond dat onnozel.

Altijd was hij er
om haar te troosten
maar
zij vond dat gewoon.

Hij droeg haar wensen in
de palm van zijn handen
maar
zij gaf er niets om.

Hij luisterde naar haar lach
wilde die alleen voor hem
maar
zij begreep dat niet.

Hij hield van haar
als van geen ander
maar
zij vond dat lastig.

Pas toen hij het opgaf
en zij was uit gedroomd
van die andere
wiens naam zij zo krampachtig vast had gehouden
in haar hart
besefte ze wat ze nooit had willen zien
Dat hij haar grote liefde was

Maar zijn hart had haar eindelijk vaarwel gezegd.