Geschilderde lach

Fairouz

je streelt me, mechanisch,
met ijskoude handen en ik huiver
door de onpersoonlijke lach
die op je gezicht lijkt te zijn geëtst

en ik vraag me af, heb je alweer genoeg van mij?
het is niet dat je niet eerlijk tegen me was,
je hebt me gewaarschuwd,
maar ik voelde de afstand in je zoen zopas

je lach lijkt wel geschilderd op je gezicht
zichtbaar voor iedereen
geef me mijn hart terug, misschien kan het nog helen
mogelijk kom ik ooit terug om je het litteken te tonen

ik hield van je, van je ijdelheid en je gracieuze houding
van je kussen, vol passie en teer
je handen glijden verveeld over mijn lichaam
ik moet nu gaan… het is echt de hoogste tijd

maar alles in mij komt in verzet,
ik wil blijven…maar ik zie je
geschilderde lach
ik moet niet gaan want jij bent al weg van mij…

mijn man-zijn sterft alweer een beetje meer