Shady

Fairouz

Lang geleden toen ik nog een klein

meisje was kwam er een jongen

uit het nabij gelegen bos

om met me te spelen


Zijn naam was Shady en we holden

door het gras en over de heuvels

we speelden samen in de sneeuw

en zongen liedjes voor elkaar


zomers lagen we in het gras en dan

streelde Shady mijn haar

we kerfden onze namen in een steen

we vliegerden, we genoten van onze

kindertijd in Libanon


Shady was mijn vriendje en van mij alleen


Op een dag bestond de wereld, ónze wereld

uit vuur. mensen vochten met andere

mensen. Het gevaar strekte zich uit naar onze

heuvels


Shady ging kijken maar ik was te bang , ik

schreeuwde zijn naam tot mijn stem het begaf .

Hij hoorde me niet en rende het gevaar tegemoet

het vuur ontplofte…oh, Shady…


Ik zag mijn Shady nooit meer terug en huilde

De sneeuw kwam en smolt weer en mijn hart deed zeer

zeker twintig winters lang, ik groeide op maar

in mijn herinnering groeide Shady nooit

met me mee


Hij bleef de kleine jongen die ik aanbad , hij was

het enige vriendje die me kende en hij was van

mij alleen. Shady en ik samen in de sneeuw

vergeten zal ik hem nooit. Want hij had een naam



zijn naam was Shady

Inspiratie : lied