Onbezonnen voor heel even

Fairouz

Het meisje omhelsde deze mooie dag en
de zon wedijverde met haar stralende
lach. Het was een dag om van te genieten.
Het zou zonde zijn om wat rond te
lummelen.

Vriendinnen waren snel opgetrommeld .
Na wat telefoontjes en ze zouden elkaar
treffen bij de brug de brug. Ze keek naar
haar jonge lijf in de spiegel, haar bikini

stak prachtig af tegen haar al gebruinde
huid. Haar jonge stem riep haar ouders:
ik zie jullie vanavond wel weer . Haar
ouders hadden natuurlijk geen idee,

Maar ze zagen hun vrolijke meid voor de
laatste keer. haar krullen dansten en ze
gaf hen een stralend witte lach. Ze zagen
haar nog springen op haar fiets.

Het meisje zag haar vriendinnen al staan op
de brug. Het water onder hen glansde,
jongens sprongen in het water vanaf de brug
Hun stemmen klonken jong en blij.

En hoewel het verboden was sprong de jeugd
keer op keer Het meisje zette haar fiets neer
en hoewel ze er normaal gesproken nooit
aan mee deed, klom ook zij op de brug.

Haar vriendinnen waarschuwden haar het niet te
doen. Hoorde ze hen niet ? met gespreide armen
stond ze een paar seconden daar, voordat ze zich
aan de sprong waagde , vrij als een vogel.

Het was zo'n mooie dag en het was ècht een stom
ongeluk. Maar het maakte een einde aan een jong
leven, onbezonnen voor hèèl even. Vlakbij het
meer waar ze wilden zwemmen, staat een klein
een klein houten kruis.

Het moet herinneren aan dat vrolijke meisje,
dat de wereld op die zomerdag omhelsde, helaas
kwam ze nooit meer thuis.