de juiste man

Fairouz

zij draagt haar schoonheid
nederig…al jong merkte ze
de aandacht op.
maar dat gold alleen haar uiterlijk

zij begreep al snel dat het leven
zo een stuk aangenamer kon zijn
maar zij wilde dit soort aandacht
niet.

haar hoop dat iemand verder keek
dieper keek en háár zag , doofde
als een kaars in de wind
naarmate de tijd verstreek . ze zocht
beschutting in de vallei

waar de rivier van zilver was en zo
besloot ze weg te gaan uit de stad
het huisje van haar ouders bracht nu
uitkomst

ze plukte bloemen en baadde naakt
in de rivier , schilderde voor de kost
soms hoorde een toevallige passant
haar zachtjes zingen.

geluk was iets heel persoonlijks en ze
schreef in de kleuren van de regenboog
liefdesbrieven… aan de juiste man
altijd zonder afzender.