gezwegen
Terwijl bisschoppen stil zwegen
En dat vast waren blijven doen
had het aan hen gelegen,
Alles onder het Katholieke kleed
zoveel kinderleed.
Daar in Ierland hadden ze eerst al
de beroemde wasserijen.
Waar jonge meisjes moesten werken
bidden en vooral zwijgen.
En mijnheer pastoor had de kinderen
lief …oh, zo lief.
Meisjes en jongens die niet durfden
spreken. En dan na zoveel jaren…
kunnen de bisschoppen die er van
wisten, niet langer beweren dat de
gewone burgers zich vergisten.
Stemmen klinken , wees niet bang
wees niet langer stil
Schreeuw uit je verdriet , destijds
deed je het niet.
En hoor…er klinkt gegil.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Fairouz (Actief sinds: 08-02-2014)
Informatie bij het gedicht
eindelijk gegil
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘gezwegen’ van Fairouz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.