INLOGGEN
«»

Waterkant

Plots stond je daar aan de waterkant,
Je droeg alleen een broek..blote voeten in het zand.

het licht van de maan daalde op je neer,
stralend als een engel..mijn ogen deden zeer.

duisternis en toch licht,
Zag ik de contouren van jou gezicht.

Je leek verdrietig en alleen,
Op mij na..niemand om je heen.

Ik wilde naar je toe..voelde je eenzaamheid,
Maar ik wilde nog even wachten.. alles op zijn tijd.

Je ging zitten.. starend naar de maan,
Het werd tijd om naar je toe te gaan.

Tog maar niet..ik moet je met rust laten,
Je was niet alleen..maar had niets in de gaten.

Ik weet niet wie je bent..ik ken je niet,
Maar ik leef met je mee.. want zie jou verdriet.

even legde je je neer..en ging toen weer staan,
Nog even keek je naar de maan.

zo mooi als je was maar nu met een betraand gezicht,
Liep je stapje voor stapje verder uit het maanlicht!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 09-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Elise van Munster
Actief sinds: 09-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Waterkant’ van Elise van Munster zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.