Golven van de zee

Elise van Munster

Ik staar naar de golven van de zee,
ze nemen mij in gedachten mee.

Mee naar al het moois wat ik ooit bezat,
Ook naar de ellende die ik heb gehad.

Het laat mij denken aan mooie dingen,
Die me liefdes liedjes mee lieten zingen.

Maar ook de haat die ik ooit had,
Dat ik al het goede om mij heen vergat.

Het laat me denken aan mijn pijnen en verdriet,
Mijn gebroken hart als iemand me verliet.

Maar ook mijn stralende ogen en mijn brede lach,
Als ik het leven weer eens positief inzag.

Maar ook aan wat ik geleerd heb in het leven,
Dat er mensen zijn die oprecht om je geven.

Dat wanneer je valt meteen weer moet opstaan,
Omdat het leven om je heen toch blijft doorgaan.

Ik heb geleerd om in al het negatieve iets positiefs te zien,
Ook geleerd dat ik het leven meer dan verdien.

Vaak kom je overal beter uit,
Het is maar net wat jezelf besluit.

Blijf nooit stil staan en vecht er voor,
Na iedere tegenslag gaat het leven weer door.

Kijk naar je fouten en leer ervan,
Want dan ben jij degene die later zeggen kan:

Ik heb geleerd van alles wat ik heb gedaan,
En ben hoe dan ook..op beide benen blijven staan