INLOGGEN
«»

Angst en ik

Ik ben angst, angst voor de leegte.
Iets ziet mijn angst, koestert het en neemt het bij de hand.
We bekijken samen de leegte.
Van onder, van boven, van achter, van voor.
We rennen er omheen, springer eroverheen, kruipen er onderdoor.
Mijn angst laat mij los, ze speelt om de leegte heen.
Dan raakt ze de leegte aan, prikt haar vinger erdoor.
De vinger blijft in de leegte. De vinger lost niet op.
We likken aan de leegte en proeven, we voelen de leegte.
Ik steek mijn hoofd erdoor en kijk in de leegte, mijn hoofd blijft.
Angst steekt haar hoofd erdoor, ook haar hoofd blijft.
We lachten na elkaar.
We klimmen in de leegte.
Ik en mijn angst smelten samen.
Er is niks, er is stilte.
Binnen bij ons is het stil, samen, één, heel.
Van binnen kijken en luisteren we naar buiten.
Buiten is de regen, de pijn in de rug en de spanning in 't been.
Binnen is het stil, Angst en ik zijn één in de leegte, alles is één in de leegte.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-01-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Sylvia van Nierop
Actief sinds: 11-01-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Angst en ik’ van Sylvia van Nierop zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.