Die verleden tijd
Tijden uit het verleden,
Al die tijden waren fijn.
Niks om je zorgen om te maken,
Toen was je onwetend, je was klein.
Nu je eindelijk groot bent,
Groot worden? Ja, dat was wat je wou.
Volwassen zijn, dingen mogen,
Behandeld worden als een volwassen man of vrouw.
Nu je niet meer terug kan,
Heb je door, wat je uit het verleden mist.
Maar alleen de leuke gedachtes,
De slechte heb je gewist.
Nu heb je telkens dat gezeur,
Van je ouders aan je hoofd.
Je gaat terug naar het verleden,
En maakt waar wat je jezelf had beloofd.
Ik wil alles weer zoals vroeger,
Gewoon zoals het toen fijn was.
Want dat mijn leven gewoon perfect was,
Ja, dat merk ik nu pas.
Nu hoor ik steeds, gedraag je naar je leeftijd,
Je bent bijna een volwassen vrouw.
Maar dat wil ik niet steeds horen,
Alsof ik hiervoor koos? Alsof ik dit zelf wou?
Ik mis het verleden,
Houd niet van deze tijd.
Wil niet meer deze tiener zijn,
Maar gewoon weer die zorgeloze kleine meid.
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-01-2014
Over deze dichter
V.E.Spijker (Actief sinds: 11-01-2014)
© Op dit gedicht 'Die verleden tijd' van V.E.Spijker zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.