INLOGGEN
«»

Het verzet

HET VERZET

En toen kon ik geen kant meer op
Er was geen uitweg meer mogelijk
Of een vluchtroute om te ontkomen
Ik was volledig ingesloten
Ze waren met te veel

Ze hadden allemaal geweren
Ik was zelf ongewapend
Ik had alleen mijn balpen op zak
Om de waarheid op te schrijven
Maar het drong nu tot me door
Dat ik nooit meer één woord zou schrijven
Zowel mijn verhaal als mijn bestaan
Zouden hier nu eindigen

Ik hoorde ze schreeuwen
Naar mij en naar elkaar
Ik zag dat ze hun wapens richtten
Ze hadden me dan toch te pakken
Na al die tijd
Ik besloot ter plekke
Mijn waardigheid te behouden
En te sterven zoals ik had geleefd :

Ik zou niet om genade vragen
Of om mijn leven smeken
Dat zou zinloos zijn
En mijn geschiedenis onwaardig
Ik zou geen dingen zeggen als
"Jullie hoeven het niet te doen"
En dat soort laffe retoriek

Ze riepen naar me
Ze maakten wilde gebaren
Ik reageerde echter op niets
Ik stond gewoon stil
Ik deed alsof ze er niet waren
En keek voor me uit

Even stond de tijd stil
Althans voor mij dan
Toen hield het abrupt op
En was alles voorbij

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 09-02-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het verzet ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.