«»
de vijandige mensen
mijn buren en familie
ik moet
hoe dan ook
mijn verlies nemen
Het donker leert me
te aanvaarden
dat ik onkwetsbaar ben
niet hoef te vluchten
mijn ziel is mijn asiel
als ik dood, dood ik liefdevol
met een zilverglans
om mijn plicht
die geen spiegel is
van hun motieven
Zilverglans
De oorlog is me overkomende vijandige mensen
mijn buren en familie
ik moet
hoe dan ook
mijn verlies nemen
Het donker leert me
te aanvaarden
dat ik onkwetsbaar ben
niet hoef te vluchten
mijn ziel is mijn asiel
als ik dood, dood ik liefdevol
met een zilverglans
om mijn plicht
die geen spiegel is
van hun motieven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-03-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
ZywaActief sinds: 25-04-2018Informatie bij het gedicht:
India (Delhi 1200 vC -- Mahabharata, Ardjoena) Ardjoena = Zilverglans Krisjna = Donker Bundel 'Korte Preken' # 20 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zilverglans’ van Zywa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Oorlog
Nieuwste gedichten
- humor
- Oekraine
- Omdat het nodig was
- [ Er zit een gat in ]
- De appel en de fles melk in Gaza
- [ Rustig zijn ]